‘Als ik vandaag verlies, is het je eigen schuld, mama.’ Irene gooit haar benen over de rieten stoelleuning. Haar blonde paardenstaart zwiept naar achteren. ‘Had je me maar eerder moeten wakker maken.’
Helena loopt de serre in met in een hand een bord meloen en in de andere een witte boterham met kaas. ‘Hier, jongedame.’ Ze zet de Wedgwood bordjes voor haar dochter op tafel. ‘Je hebt die witte rok aan, zie ik.’
‘Die is luchtig.’
‘En ietwat aan de korte kant, schattebout.’ Helena gaat zitten, rechtop, en veegt onzichtbare kruimels van het tafelkleed. ‘Je weet dat half Bloemendaal op de club is vandaag.’
‘Dat is het idee, mama.’ Irene doet de bovenste knoopjes van haar truitje open. ‘Het is bloedheet.’
Helena ziet haar parelketting opduiken tussen de open knoopjes. Ze wendt haar blik af en kijkt recht vooruit de tuin in. De hortensia staat dit jaar vroeg in bloei. Twee Delphiniums zijn omgevallen; hun stokken steken kaal uit de border. ‘Wie doen er allemaal mee?’, vraagt ze.
‘Iedereen die een beetje kan tennissen. Ook dat meisje uit Aerdenhout, de dochter van jouw collega VenD-raadslid.’
‘VVD bedoel je.’
‘Ja, dat.’
Irene prikt een stukje meloen aan haar vork en stopt het in haar mond. ‘De meloen is nog hard, mam.’
‘Hoe gaat het met je studie?’
‘Easy. Cambridge is a bit boring, though.’
‘En Nikandros?’
‘Not boring.’
Helena zegt niks. Ze kijkt naar het truitje, de blote benen en de nonchalante zelfverzekerdheid van haar dochter. Ze neemt een slok thee. Binnenkort is ze weer in Cambridge.
‘Ik wil winnen vandaag’, zegt Irene.
‘Doe rustig aan, Irene. Niet meteen alles laten zien.’
‘Nee, ik begin met om me heen kijken, ze moeten denken dat ik een beetje aan het dromen ben.’ Ze maakt een servicegebaar in de lucht. ‘En dan: bam.’ Irene grijnst.
Helena glimlacht terug. ‘Ga maar met mijn auto.’
Irene springt op en plant een kus op de wang van haar moeder. ‘Yes!’
Een vleug Lelietjes-van-Dalen schiet langs Helena’s neus. Moet ze nou naast haar parels ook haar Diorissimo gaan verstoppen? ‘Succes, darling.’
‘See you later, mama.’
Helena kijkt tot het Dafje de hoek om is en schuift de lege bordjes op elkaar.
