'Het is hier een varkensstal'

Het is chaos bij mevrouw Fox in de klas

‘Wie weet wat improviseren betekent?’ Ik sta voor een leeg digiboard en een volle brugklas mavo-havo. Voor mijn vierde les Mens & Maatschappij heb ik een presentatie over intensieve veeteelt voorbereid, maar het lukt niet om in te loggen.

Sem steekt zijn vinger op. ‘Dan doe je gewoon maar wat.’

‘Dat klopt helemaal’, zeg ik. ‘En dat gaan we dus nu doen.’ Mijn wollen trui prikt en blijft plakken aan mijn schouderbladen.

Ik mag de Chromebook van Levi lenen en zoek een filmpje op over bio-industrie. Vijftien minuten gecoverd. Ze weten dat ze stil moeten zijn; of het filmpje kijken of iets voor jezelf doen. Lukt dit niet, dan volgt direct strafwerk. Het gaat redelijk. Ik bedenk wat onderwerpen om te bespreken voor het resterende half uur.

Als de video is afgelopen, zit Stijn binnen no-time achterstevoren op zijn stoel. ‘Heb jij een nieuw geurtje op?’, vraagt hij aan het meisje achter hem. Nikki beukt haar etui tegen zijn borst. ‘Waar bemoei je je mee?’

‘Mevrouw, mag ik mijn waterfles vullen?’ hoor ik naast me.

‘Nee Lars, ga zitten. Nu.’

‘Waarom ik? Hij loopt ook door de klas.’ Lars wijst naar Jesse, die voor het digiboard staat. ‘Mevrouw, hij staat nog op freeze.’ Jesse klikt op de knop en hopla, daar verschijnt mijn inbox met mailtjes van de rector en collega’s.

Op de achterste rij hebben twee jongens hun laptop opengeklapt, witte stokjes wijzen uit hun oren naar beneden. Geconcentreerd kijken ze naar het scherm. Zijn ze aan het gamen?

Rechts vooraan tilt Tom zijn rugzak op het hoofd van zijn buurman. ‘Voel dan hoe zwaar.’

‘Jongens, even centraal. Als ik praat, zijn jullie stil.’ Een druppel glijdt over mijn rug naar beneden. ’Wie weet een voorbeeld van schaalvergroting?’ Ik vertel over de boer die in 1950 zeven varkens had en vandaag 1.600. Ik kan m’n eigen stem niet horen.

‘Mevrouw, het is hier een varkensstal’, roept Karim achter in de klas, tevreden grijnzend over zijn eigen gevatheid.

Nog vijf minuten.

De leerlingen bestormen de telefoonzak en drommen samen voor de deur. iemand gilt 'de bel is gegaan' en voordat ik het weet zwermen ze tetterend uit door de gang, langs lokalen met docenten die wel weten hoe laat het is.